Nikolaj Rimski-Korsakov

     Nikolaj Rimski-Korsakov je rođen u Tikvinu, 200 km istočno od Sankt Peterburga, u aristokratskoj porodici. Rano je ispoljio muzički talenat, ali je studirao na Ruskoj pomorskoj akademiji u Sankt Peterburgu. Nakon okončanja studija pridružio se Ruskoj mornarici. Godine 1861. upoznao je Milija Balakirjeva i tada je počeo ozbiljnije da se bavi muzikom. Balakirjev ga je ohrabrivao da komponuje i podučavao ga je muzici dok nije bio na moru. Preko Balakirjeva je upoznao druge kompozitore grupe koja je postala poznata kao "Moćna gomilica" ili "Velika petorka". Dok je bio u mornarici, Rimski-Korsakov je završio svoju Prvu simfoniju (1861-1865). Ponekad se tvrdi da je to bila prva simfonija jednog Rusa, međutim Anton Rubinštajn je svoju prvu simfoniju komponovao 1850. godine. Pre povlačenja iz službe 1873. godine, Rimski-Korsakov je takođe završio prvu verziju svog poznatog orekstarskog dela Sadko (1867) i operu Pskovičanka (1872). Rimski-Korsakov je ova tri dela revidirao kasnije u životu. U saradnji sa Aleksandrom Glazunovim dovršio je Borodinovu operu „Knez Igor“.

     Godine 1871, i pored toga što se obrazovao unutar "Velike petorke", a ne na konzervatorijumu, Rimski-Korsakov je postao profesor kompozicije i orkestracije na Sankt Peterburškom konzervatorijumu. Naredne godine se oženio Nadeždom Nikolajevnom Purgold (1848-1919), koja je takođe bila pijanista i kompozitor. Tokom prvih nekoliko godina na Konzervatorijumu, Rimski-Korsakov je revnosno proučavao harmoniju i kontrapunkt kako bi upotpunio obrazovanje stečeno u "Velikoj petorci".

     Od 1883. do 1894. godine Rimski-Korsakov je radio kao član Dvorskog hora. Taj položaj pružio mu je priliku za proučavanje muzike Ruske pravoslavne crkve. Takođe je postao dirigent i rukovodio je simfonijskim koncertima pod pokroviteljstvom Mitrofana Beljajeva, kao i programima u inostranstvu.

    Godine 1905. Rimski-Korsakov je udaljen sa Sankt Peterburškog konzervatorijuma zbog ispoljavanja određenih političkih pogleda koje vlasti nisu odobravale. Taj događaj je doveo do serije ostavki njegovih kolega sa Konzervatorijuma i na kraju mu je vraćena profesura. Politička kontroverza je nastavljenja sa njegovom operom Zlatni petlić, čija je oštra kritika monarhije uznemirila cenzore do te mere da je premijera odlagana do 1909. godine, nakon kompozitorove smrti. Pred kraj života Rimski-Korsakov je imao srčane smetnje. Umro je u Ljubensku 1908. godine i sahranjen je na tikvinškom groblju u manastiru Aleksandra Nevskog u Sankt Peterburgu. Njegova udovica Nadežda je do kraja života čuvala njegovu zaostavštinu.